Pomyśl człowieku chociaż w niedzelę nas swym żałosnym życiem...

"Pewien żebrak od ponad trzydziestu lat siedział przy drodze. Dzień mijał za dniem, nie zauważał różnicy ani szansy na poprawę swojej sytuacji. Codziennie mijali go różni ludzie, czasami wrzucali jakieś drobne, czasami udawali, że go nie widzą. Któregoś dnia nadszedł kolejny nieznajomy. "Ma pan trochę drobnych"?- spytał żebrak, machinalnie wyciągając rękę, w której trzymał starą czapkę. "Nie mam niczego, co mógłbym Ci dać"- odparł przechodzień, a po chwili przyglądania się żebrakowi spytał: "Ale na czym Ty właściwie siedzisz". "Och, to tylko stara skrzynka " - odpowiedział żebrak. "Siedzę na niej odkąd tylko pamiętam". "A zajrzałeś kiedyś do środka?" - zapytał nieznajomy. "NIE" - odpowiedział żebrak. " Po co miałbym tam zaglądać? Tam nic nie ma, ja przecież nic nie mam". "Może jednak zajrzyj" - powiedział przechodzień. Żebrak zdołał podważyć wieko. Ze zdumieniem, niedowierzaniem i uniesieniem zobaczył,że skrzynka pełna jest dóbr i złota... Skrzynka, będąca nim..."

Pytanie, ilu jest wśród nas takich żebraków, którzy czekają aż inni mu coś dadzą nie widząc ile mają bogactwa w sobie samych? Czy Ty jesteś takim żebrakiem? 

Może nadszedł czas, aby sięgnąć po swoje wewnętrzne skarby?

:)

Cudnej niedzieli życzę wszystkim!