You don't know love like you used to. You don't feel love like you did before.

krzyczałam wczoraj w warszawskiej Stodole na koncercie Editors
obok mnie facet ,za którym szaleje .. nie mam słów które opisałby to szaleństwo
o nie ma
to szczęście kiedy uśmiecha się do mnie i kiedy jemy razem śniadanie
tą rozkosz kiedy kocha się ze mną

te wszystkie uczucia zbiegły się wczoraj ,jednego dnia w jedno ,to  za którym  tak gonię

                                                              uczucie kochania i bycia kochaną ....

"Spójrz mi w oczy i powiedz, że to wszystko się nie wydarzyło na serio. Spójrz mi w oczy i powiedz, że nic kompletnie nie znaczyłam. Powiedz, że nie obchodził Cię mój uśmiech, który za każdym razem starałeś się wywołać. Spójrz mi w oczy i powiedz, że byłam nikim, że te wszystkie słowa były kłamstwami, że w ogóle mnie nie potrzebowałeś. Spojrzał na nią, odpalił szluga i dmuchając jej dymem w twarz dodał : "byłaś nikim", po czym odszedł, łapiąc za rękę inną"

 

 

 

No love, no light, no end in sight...

I want be yours

pamiętam jak H zjarany ziołem i upity polską wódka spytał mnie jaki powinien być wymarzony mężczyzna według kobiety...

a ja napisałam wtedy najbardziej prawdziwy ,szczery tekst ,który był wtedy wszystkim co we mnie siedziało
lękiem frustracją i zabijaniem samej siebie

a pól roku temu poznałam faceta ,który pasuje do mojego ideału
wiem ,że ideałów nie ma a On nigdy nim ,nie będzie
ale życie pokazało mi ,że Ci najbardziej idealni są najmniej warci moich łez

chce kolejnych 6 miesięcy takiego szczęścia ,nie nie idealnego- normalnego 
potem kolejnych 6 i kolejnych i oby nigdy to nie ustało
o jaka ja naiwna ...

od pierwszego słowa tej piosenki wiedziałam ,że ten tekst powędruje do kogoś kto go zrozumie i wyprodukuje w wyjątkowej wersji ...bo jest pisany dla wyjątkowej osoby i o wyjątkowej osobie ...

"Musi żyć sama dla siebie,od dziś aż do śmierci.I ta myśl napawa ją strachem "(H.Fallada Każdy umiera w samotności.)

nie mam siły
i duchowej ,wewnętrznej
i tej zewnętrznej fizycznej

nie mogłam dziś nawet podnieść szpadla przy głupim domowym ogródku ...nie mogłam też przejść całego podwórka ...

czuje ,że znikam

                             

"Bez twoich spojrzeń jestem rzeką ,którą brzegi opściły"V.Popa

Dziś ostatni dzień wszystkiego tego czym żyłam przez ostatnie trzy miesiące

potem po prostu uciekam z tego okropnego miasta

po raz pierwszy w życiu posłucham zaleceń lekarza

dużo snu ,dużo śmiechu i zero stresu

bardzo mi przykro ,że On nie chce jechać ze mną ,chociaż wiem ,że mówi co innego i skrzętnie próbuje zamazać chwilę ,kiedy wymknęły mu się prawdziwe odczucia  ...

myślę też ,że nie ma mnie w jego planach na przyszłość
On się przestał starać,ja też
sama nie wiem czemu ,może po prostu znów się poddałam

czuję ,że dawna magia już dawno się ulotniła i nasz związek wygląda jak tysiące innych ,pospolitych a ja tak nie chce
kiedyś czułam ,że mnie  rozumie ,stara się -a dziś za powtarzanym przez niego w kółko zdaniu Kocham Cię nic się chyba już nie kryje jak tylko oszukiwanie samego siebie ,że jestem wyjątkowa

może uciekam ,uciekam od tego ,co powiedział S na dach T.W podczas ostatniej premiery ...

Give me a reason cause I've got nothing to gain
So what are we doing now?
Building complacent, I cannot be contained
I'm so lost and lonely now

Na tym pustkowiu mieszka śmierć Czy to tylko część mojego snu? Powiedz mi Ściany się burzą, szyby pękają na raz Lecę w dół przez błędy wszystkich lat Widzę wyraźnie pełne rozczarowań twarze A w oczach ból i gniew uśpionych zdarzeń

ma ochotę połknąć teraz ,już te wszystkie małe tabletki z butelki ...i już nie być

nie wierze w niebo ani w piekło ,tym bardziej w duszę
zatem po porostu przestanę istnieć

piekło przeżywam codziennie
koszmarem o człowieku ,który umarł kiedyś we mnie ,zawsze budzi mnie płacz noworodka ,ma takie śliczne rączki i nóżki

niebo przeżywam od pół roku choć nie potrafię się w nim  odnaleźć

siedzę w mieszkaniu pełnym ludzi ,choć żaden z nich nie zna mnie i ma mnie głęboko gdzieś

tak bardzo chciałabym aby rodzice byli teraz ze mną ,ale to nie możliwe
aby był ze mną ktokolwiek kto mi został ,ale wiem ,że choćby wszyscy stali tu teraz obok mnie ,ja i tak nie chciałabym żyć i walczyć

prze chwilę próbowałam
próbowałam kochać ,pracować jak zwykły człowiek ale nie potrafię ...

you're my drug

"-Płaczesz jeszcze ? -Próbowałam ..."

Codziennie powtarzam sobie ,że najlepsze wciaż musi przyjść ...

widziałam ich zdjęcia
całkiem przypadkiem logując się na fb ...pojawiło się od razu na pierwszym poście
Przez chwilę czułam przegraną
ale nagle zorientowałam się ,że wcale mi nie żal
wybrałam swoją drogę ,wybrała inne szczęście
Straciłam tym trochę
trochę tęsknię
trochę mniej bywam
Ale nie szkoda ,bo wiem ,że jeszcze więcej szczęścia i szans dopiero przede mną ...


Wczorajsze popołudnie  pokazało ,że właśnie nadeszło to lepsze ,szczęśliwsze ....

potrzebowaliśmy siebie i miłości, to tyle

when sun of life goes down ...

Upadamy ,kiedy życie przestaje być codziennym zdumieniem ...

Moja choroba wkroczyła w fazę ,kiedy szczęście mnie nie cieszy a wręcz przeciwnie ....wszystko co mam i robię jest dla mnie niczym

Ogarnia mnie smutek ,rezygnacja i nie mam ochoty na nic
a jedyne co chce to tulić się w jego ramiona i leżeć tak całymi dniami

Może to wina pogody
chociaż lubię Jesień
a może już sympatia do tej pory roku już mi przeszła ...

Nie wiem ile będę trwać w tym smutku i melancholii
w nim nie jestem sobą i najczęściej ranię tych ,których kocham


Potrzebuje teraz Wszystkich i Nikogo ...

Want You so, bad I can taste it
But you're nowhere to be found
Now take a drug to replace it
Or put me in the ground...

Jestem kobietą !zakrzykneła 22 letni dziewczynka w spódnicy w kropki

podczas ostatniej wizyty w domu wszystko ale to wszystko wywoływało u mnie płacz ,tęsknotę

nie wiedziałam ,że to kiedyś napiszę ale :tęsknię za domem
zrozumiałam ,że tylko tam czuję się bezpieczna
nie jest idealny i nikt nie jest tam tym kim powinien być
lecz pomimo tego to tam jest moja ostoja i schronienie  od tego fałszywego świata stolicy
gdzie podobno wielkie możliwości

nie wiem czemu tak mi tęskno i smutno ,że jestem dorosła
czy to przez to ,że moja pierwsza praca poza teatrem okazała się totalną beznadzieją ...czy może dlatego ,że wcale nie chce być dorosłą i poważną odpowiedzialną za siebie i za swoje czyny

może wcale nie jestem dorosła lecz nadal dzieckiem

tak dorosłość to złuda i  miraż

zakazany owoc podobno smakuje najlepiej a przed oczyma mam siebie w wieku 16 lat pokazującą fałszywy dowód aby wejść do klubu gdzie wpuszczają od 21 lat

teraz nawet nie mam czasu przejść tą ulicą o zabawie nawet nie wspominając ...


nie wiem po co oglądam się w wstecz
po co mi wspomnienia ..
bo doceniam szczęście
szczęście które kiedyś uznawałam za nieszczęście

umiem już doceniać ,cenić i bronic tego co najważniejsze ,uczę się dobra i kocha ludzi którzy są ważni
lecz czy jestem dorosła ...to nie te 22 lata  tym mówią lecz to co  zrobię z następnymi 22 

przed oczami mam te 10 minut wczorajszego wieczoru ...

Dotknij mnie 

pocałuj mnie

utwierdź mnie w tym, że chcesz.

Właśnie mnie - Całą, od stóp do głów, z milionami wad i zaledwie z jedną zaletą, że mam serce...!

dzisiejszy poranek rozpoczął się dla mnie od papierosa -wypaliłam go na przystanku czekając na pierwsze 171 ,którym właśnie wróciłam do domu

bo dziś w nocy byłam kopciuszkiem
zabiegani i egoistyczni warszawiacy mogli podziwiać dziewczynę w sukience Simple kupionej za pieniądze na czynsz i w butach od Blahnika które kiedyś kolekcjonowałam z nudów

przetańczyłam i przeblichtowałam całą noc
walc z niedoszłym teściem i rozmowa z byłym narzeczonym na dachu T.W,okraszona winem i Marlboro Red

tak ...do rana żyłam w przeszłości

i potrzebowałam tego
zasmakowania dawnego szczęścia aby docenić obecne

i obiecać sobie ,że dawne nie wróci lecz narodzi się nowe lepsze i szczęśliwsze