Być może pewnego dnia doznam nagle objawienia I zobaczę drugą stronę tego monumentalnego, groteskowego żartu. I zaśmieję się wtedy. I zrozumiem, czym jest życie...

Znowu rozdrapuje rany z przeszłości
i wiem ,że ona dopada mnie  właśnie wtedy gdy najszybciej przed nią uciec chciałam
Widzę twarze z dawnych koszmarów
słyszę głosy dawnego kłamstwa
Odwiedzam miejsca przeszłej kaźni
Tylko miłości wrócić się nie da
Miniona przyjść nie chce,zawróci nie da rady
I dawne szczęście odeszło precz ode mnie
I serce bić przestało-kamieniem się stało
I Ja już nie Ta

zmęczona przerażona  i zniszczona
noszeniem w sobie siebie samej
walką codzienną z sobą podstępną
występną
grzeszną
i tak żałośnie śmieszną